بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام على سيدنا محمد وآله الطيبين الطاهرين ولعنة الله على أعدائهم أجمعين

سلام عليكم ورحمة الله وبركاته.

حقیقت رزق عطا کردن است و این گاهی بالاصل و به صورت استقلالی است، که در این حالت تنها از جانب خداست، چرا که خدای متعال مصدر رزق و عطاست ؛ گاهی نیز بالتبع است که از هر شخصی ممکن است، چنانچه پدر به فرزندش رزق می دهد، و مرد به همسرش، مولا به عبدش، کارفرما به کارگرش و...

خدای متعال در قرآن این نوع عطا کردن را رزق نامیده و آن را به فاعلش نسبت داده است. چنانچه می فرماید :

"وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّـهُ لَكُمْ قِيَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا" (النساء: 6)
و اموال خود را كه خداوند وسيله قوام زندگى شما قرار داده به دست سفيهان ندهيد و از آن، به آنها روزى دهيد، و لباس بر آنها بپوشانيد و سخن شايسته به آنها بگوئيد.

و می فرماید :

"وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا" (النساء: 9)
و اگر به هنگام تقسيم ارث خويشاوندان و يتيمان و مستمندان حضور داشته باشند، چيزى از آن اموال را به آنها بدهيد و با آنها به طرز شايسته سخن بگوييد!

این اشخاصی که رزق خویشاوندان و یتیمان و فقیران را می دهند، اگرچه آنچه می دهند در اصل از جانب خدای رزاق ذوالقوة المتین است، اما خدای متعال دادن رزق خویشاوندان و یتیمان و فقیران را به دست آن اشخاص قرار داده است، بنابراین ایشان به این اعتبار رازق محسوب می شوند، اما خدای متعال بهترین رازقین است و روزی در اصل از جانب اوست.
و از همین باب روزی دادن مخلوقات توسط معصومین صلوات الله علیهم به دلیل عمومیت آنچه در زیارات قدسی آمده ثابت است : " اراده پروردگار در مقادیر امورش بر شما فرود می آید و از خانه های شما صادر می گردد ". ( کافی، ج4 ص577 )
بنابراین روزی بندگان – و هر چیزی از مقادیر امور خدای متعال برای مخلوقات – به امر خدا از جانب اهل بیت علیهم السلام می آید.

به اشتراک گذاری پاسخ در